۱۳۹۷ مهر ۲۱, شنبه

در جبهه نبرد طبقاتی

ادامه اعتصابات و اعتراضات کارگران در شهریور ماه

کارگران رزمنده ایران، سال 97 را با اعتراض و اعتصاب برای به دست آوردن حقوق حقه خود آغاز کردند و در شش ماه اول سال تا پایان شهریور دست از مبارزه برنداشتند و مصمم و پیگیر، با همان خروشندگی آغازین سال، پاییز را شروع کردند.
در شهریور ماه نیز همانند ماههای دیگر، کارگران در اقصی نقاط ایران، بدون کوچکترین عقب نشینی، به رزم بیامان خود ادامه دادند و برگ زرین دیگری به دفتر جبهه نبرد طبقاتی افزودند. مرداد ماه را با اعتراض و تجمع و اعتصاب به پایان بردند و شهریور ماه را با اشکال گوناگون اعتراض آغاز کردند.
در شهریور ماه شاهد دهها اعتراض کارگری بودیم، که اهم خواسته‌های کارگران شریف زحمتکش «دریافت حقوق معوقه و دیگر مزایای پرداخت نشده ماههای پیش، لغو قراردادهای موقت، حق داشتن تشکل مستقل، آزادی فعالان کارگری و صنفی و … » بود. در میان اعتصابات و اعتراضات کارگری و صنفی مهم‌ترین آن‌ها اعتصابات رانندگان و کامیونداران بوده و همچنان ادامه دارد. با توجه به محدود بودن صفحات نشریه متأسفانه نمی‌توانیم به تمامی حرکات اعتراضی انجام شده کارگری در شهریور ماه به‌پردازیم، لیکن تا آنجایی که کلیتی از مبارزات کارگری در این ماه را برای خوانندگان توفان روشن کند، به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:
نفت، گاز و پتروشیمی
۴ شهریور: کارگران پتروشیمی گچساران در اعتراض به پرداخت نشدن حقوقهای معوقهشان از چهارم شهریور دست به اعتصاب و اعتراض زدند.
۷ شهریور: کارگران شرکت «کُک سبز» چهارشنبه ۷ شهریور در اعتراض به تعویق مطالبات مزدی خود، اعتصاب کردند. شرکت «کُک سبز» (کُک نفتی خام)، که تولیدات آن حاصل بازیافت ته‌ مانده‌های سنگین نفتی است، در دهه ۱۳۸۰ در خرمشهر تأسیس شده است.
۱۳ شهریور: روز سه شنبه ۱۳ شهریور ۹۷ کارگران پتروشیمی فارابی در ماهشهر به اعتصاب خود مبنی بر اعتراض به دستمزد پایین، که در نتیجه عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل از روز ۶ شهریور آغاز شده بود، ادامه دادند.
۱۴ شهریور: روز چهارشنبه ۱۴ شهریور ۹۷ كارگران فاز ٢٠-٢١ عسلويه در اعتراض بە عدم پرداخت ٧ ماه حقوقشان دست از کار کشیدند و اعتصاب کردند.
۱۹ شهریور: کارگران پیمانکاری واحد تعمیرات برق و ابزار دقیق پالایشگاه دوم میدان گازی پارس جنوبی، ۱۹ شهریور به علت عدم دریافت دو ماه دستمزد و نداشتن قرارداد در سال ۱۳۹۷ و عدم دریافت اضافه دستمزد در سال ۱۳۹۷ اعتصاب کردند. این در حالی است که این پالایشگاه در حال تعمیرات اساسی است، کارگران از اتاقهای استراحت خود خارج نشدند و به سایت صنعتی وارد  نهگردیدند.
۲۱ شهریور: کارگران فاز۱۳ کنگان پارس جنوبی در اعتراض به ۴ ماه مزد معوقه و عدم پرداخت حق بیمه خود دست به اعتصاب زدند. کارگران میگویند با شروع مدارس برای تهیه هزینه نیازمندی های مدارس فرزندانشان نیاز به دستمزد خود دارند و بخاطر تعویق در پرداخت آن دست به اعتصاب زده اند.
نیشکرهفت تپه
کارگران نیشکر هفت‌تپه به اعتصاب خود که از هفته آخر مرداد آغاز شده بود، ادامه دادند. از اهم‌ خواستههای کارگران نیشکر هفت تپه، پرداختِ معوقات مزدی و امکان برخورداری از مزایای بازنشستگی پیش از موعد است، که در لیست بیمه آنها، کار سخت و زیان‌آور ذکر نشده ‌است. در این تجمع، کارگران رسمی، روزمزد و همچنین کارگرانی که در آستانه بازنشستگی هستند، شرکت داشتند. رزم کارگران این واحد تولیدی در حالی ادامه دارد که کارگران تحت فشار انواع و اقسام تهدیدات و فشارهای کارفرمایان و مسئولین انتظامی و حکومتی هستند، تا به اعتصاب خود پایان دهند، ولی کارگران متحد و پیگیر مصمم هستند که اعتصابشان، تا دستیابی به مطالباتشان، ادامه داشته باشد. تمامی کارگران بخش‌های مختلف صنعتی و کشاورزی مجتمع نیشکر هفت‌ تپه در اعتراضات، نسبت به تأخیر در پرداخت دستمزد شرکت داشته‌اند. اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه مورد پشتیبانی دیگر کارگران و تشکلات کارگری از جمله سندیکای کارگران شرکت واحد قرار گرفته است.
گروه ملی فولاد اهواز
از دیگر اعتصابات به حق کارگری در شهریور ماه، می‌توان به اعتصاب، تجمع و راهپیمایی کارگران گروه ملی فولاد اهواز اشاره کرد. کارگران رزمنده این واحد بزرگ صنعتی که از اواخر مرداد در رابطه با معوقات مزدی خود اعتراضات خیابانی داشتند، در شهریور ماه نیز دست به اعتصاب زده و اقدام به راهپیمایی در اهواز کردهاند.
اعتصاب رانندگان و کامیونداران
رانندگان کامیون، تقریباً در اکثر شهرهای بزرگ و کلیدی به طور یکپارچه و متحد، دست به اعتصاب زده‌اند. در شهر اصفهان، منطقه شاپور، مقابل پایانه شهر، اقدام به تجمع و اعتصاب کردند. همچنین رانندگان کامیون، در مشهد، در روز شنبه سوم شهریور در اعتراض به پایین بودن حقوق و گرانی قطعات یدکی و پاسخ ندادن به مطالباتشان، اعتصاب کردند و در مقابل ستاد شهرداری کامیونهای خودشان را متوقف ساختند.
۳ شهریور: همچنین رانندگان در جاده اهواز، در روز شنبه ۳ شهریور در اعتراض به پایین بودن کرایه‌ها و گرانی لوازم یدکی، تجمع و جاده را مسدود کردند. رانندگان کامیون در یزد نیز به صورت همگانی اعتصاب کردند و ماشینها را خواباندند.
۵ شهریور: رانندگان تاکسی در شهرهای قزوین و خرمآباد روز دوشنبه ۵ شهریور دست از کار کشیده و تجمع کردند. خواسته آنها اینست که در ازای مبالغ دریافتی شرکتهای حمل و نقل به عناوین مختلف از رانندگان، امکانات لازم در اختیار رانندگان قرار گیرد.
رانندگان خط بی.‌آر.تی ۵ در تهران در اعتراض به کمشدن مزایای خود، با تجمع در مقابل دفتر پایانه بیهقی، اتوبوس‌هایشان را متوقف و از سوارنمودن مسافر خودداری ورزیدن.
۵ شهریور: روز دوشنبه 5 شهریور۹۷، رانندگان خودروهای استیجاری شرکت ایران ـ آ روین در شهرک صنعتی بوکان، در اعتراض به پرداخت نشدن سه ماە حقوق خود، دست به اعتصاب زدند.
۵ شهریور: روز دوشنبه ۵ شهریور رانندگان سواری کرایه بین المللی مشهد-هرات در پایانه مشهد دست به تجمع و اعتصاب زدند. این اعتصاب به این علت صورت گرفت که گمرک ایران از سواری های مسیر مشهد-هرات و بالعکس به ازای هر نفر سیصد هزار تومان خروجی می گیرد. در حالیکه کرایه دربست هر ماشین سیصد و هشتاد هزارتومان است!
۱۰ شهریور: روز شنبه۱۰ شهریور ماه ۹۷ رانندگان ترانزیت در شهر مرزی مهران، در پاسخ به فراخوان قبلی در پایانه این شهر تجمع کردند. این اعتصاب و تجمع در اعتراض به کاهش دستمزد رانندگان بود. همزمان جمعی از رانندگان کامیون در شهرهای گرگان «استان گلستان»، و مهران «استان ایلام» دست به اعتصاب زدند. در گرگان رانندگان برای تجمع اعتراضی ۴ روزه، خودروهای خود را در مسیر اتوبان گذاشتند. در پی اعتصاب کامیونداران و کمبود سوخت در برخی نواحی استان سیستان و بلوچستان، اتومبیلها در شهر سراوان در مقابل پمب بنزینها صف طولانی تشکیل دادند. روزهای بعد اعتصاب رانندگان به شهرهای زرین شهر، اصفهان، زنجان، سمنان گسترش یافت. رانندگان اعتصابی در پایانه زنجان علیرغم دخالت مأموران لباس شخصی، تجمع اعتراضی خودشان را برگزار کردند.
۱۲ شهریور: اعتصاب همگانی کامیونرانان تا روز دوازدهم شهریور ادامه یافت. اعتصاب به بخشهای دیگر اصفهان، اراک، ساوه، خاش و سرخس گسترش پیدا کرد.
۱۳ تا ۱۴ شهریور: روزهای سیزدهم و چهاردهم شهریور رانندگان کامیون در زنجان، ساوه، گمرک سرخس، دامغان، مهدی شهر سمنان، ساری، آمل، قائمشهر، اصفهان و سردشت، نیشابور به اعتصاب و اعتراض ادامه دادند.
کارگران راننده نیشابور تا روز بیستم شهریور در اعتصاب بودند.
رانندگان مینی‌بوس سرویس مدارس در شهرستان الوند در استان قزوین در اعتراض به تعیین پیمانکار توسط دولت، در آموزش پرورش استان قزوین، برای سرویس مدارس دست به اعتصاب و تجمع زدند.
۱۳ شهریور: رانندگان تاکسی درون شهری پاوه، در استان کرمانشاه، روز سیزده شهریور بعلت پایین بودن دستمزدشان اعتصاب کردند.
۱۵ شهریور: صدها تن از رانندگان تاکسی در اَهَر در اعتراض به پایین بودن نرخ کرایه پنج شنبه ۱۵ شهریور دست به اعتصاب زده و مقابل مرکز تاکسیرانی در این شهرتجمع کردند.
۱۹ شهریور: دوشنبه ۱۹شهریور رانندگان تاکسی در شهرستان آذرشهر (آ‌ذربایجان شرقی)، به دلیل دستمزد پایین و بالارفتن قیمت قطعات یدکی و عدم توانایی در تعمیر و نگهداری وسایل نقلیه، دست از کار کشیده و در مقابل فرمانداری تجمع کردند.
شهرداری
رانندگان طرح مکانیزه جمع‌آوری و حمل خاک و ضایعات ساختمانی شهرداری مشهد، اعتصاب کردند و درمقابل ستاد خاک و نُخاله ساختمانی (مپ)، واقع در میدان حافظ، تجمع کردند.
۵ شهریور: کارکنان بیمارستان فوق تخصصی خمینی کرج، دوشنبه پنجم شهریور اعتصاب کرده و مقابل استانداری البرز تجمع کردند. همچنین کارکنان این بیمارستان در اعتراض به پرداخت نشدن ۵ تا ۱۰ ماه حقوق معوقه خود مقابل سازمان همیاری شهرداری‌های استان البرز نیز تجمع کردند.
۷ شهریور: کارگران شهرداری زابل، که چهارماه است حقوق نگرفته‌اند، روز چهارشنبه هفتم شهریور مجدداً دست به اعتصاب زدند.
۱۳ – ۱۴ شهریور: روز سه شنبه ۱۳ شهریور کارگران منطقه ۲ شهرداری آبادان در اعتراض به عدم پرداخت ۴ ماه دستمزد عقبافتادهشان دست به اعتصاب زدند و مقابل ساختمان مرکزی شهرداری این شهر تجمع کردند. و روز چهارشنبه نیز در اعتصاب به سر بردند و شهرداری را تعطیل کردند.
۱۵ شهریور: پنج شنبه ۱۵ شهریور کارگران شهرداری منطقه ۴ اهواز، برای سومین روز متوالی، در اعتراض به عدم پرداخت حقوق سه ماه خود، اعتصاب کردند. این اعتصاب کارگران در حالی ادامه داشت که پیمانکار به پشتوانه حکومت سرمایهداری اسلامی، آنها را تهدید به اخراج از کار میکرد.
بازنشستگان
۲۰ شهریور: سه شنبه ۲۰ شهریور ۹۷ تجمع بازنشستگان کشوری و پرستاران در مقابل سازمان برنامه و بودجه، بازنشستگان یزد، بازنشستگان کشوری در مشهد، کارگران بازنشسته، بخش آموزشی بروجرد و کرمانشاه، در اعتراض به وضعیت معیشتی خود دست به تجمع زدند.
راه آهن
۳ شهریور: کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن در نواحی ریلی جُلفا، هادی‌ شهر، مرند و عجب‌ شیر در اعتراض به پرداخت نشدن دستمزدهای معوقه، از صبح شنبه ۳ شهریور ماه اعتصاب کرده و با برپایی یک تجمع در محوطه محل کار خود خواستار پرداخت مطالبات مزدی و لغو قراردادهای موقت شدند.
۳ شهریور: کارگران شرکت کیسون پیمانکار اجرای طرح قطار شهری اهواز روز شنبه ۳ شهریور، در اعتراض به پرداخت نشدن ۱۶ ماه دستمزد خود، اعتصاب کردند.
دیگر کارگران
کارگران پروژه حفر تونل و انتقال آب کانی سیب به دریاچه اورمیه به دلیل پرداخت نشدن دستمزدشان دست از کار کشیده و اعتصاب کردند. کارگران این پروژه به دلیل پرداخت نشدن دستمزد و اضافه کاری شان از عید امسال تاکنون، اعتصاب کردند. فرماندهان سپاه بارها از کارگران خواستند که به سر کار خود بازگردند، اما معترضان میگویند که باید حقوقهای معوقهشان پرداخت شود، تا به سر کار خود بازگردند.
۵ شهریور: کارگران شرکت کارتن ایران، واقع در محله شادآباد تهران، روز دوشنبه پنجم شهریوردر اعتراض به اخراج چهارنفر از همکارانشان دست از کار کشیده و تحصن کردند.
۱۹ شهریور: کارگران شیفت صبح کارخانه پارس میل لنگ (فولاد قزوین) واقع در تاکستان، دوشنبه ۱۹ شهریور در اعتراض به اخراج همکارانشان و ۴ ماه دستمزد معوقه، دست از کار کشیده و در محوطه کارخانه تجمع کردند.
۲۷ شهریور: روز ۲۷ شهریور ۱۶ نفر از کارگران مبارز و اعتصابی کارخانه هپکو اراک به دادگاه احضار شدند که پشتیبانی تمامی کارگران و تشکلات مستقل از آن‌ها را به دنبال داشت.
۳۱ شهریور: در ۳۱ شهریور ماه اعتصاب سراسری رانندگان کامیون در موجی از پشتیبانی کارگران اصناف دیگر آغاز گشت، که تا هم اکنون ادامه دارد.
با پایان شهریور ماه وآغاز بازگشایی مدارس پیکار معلمان مبارزایران برای تحقق حقوق صنفی سیاسی خود و آزادی یارانی که در زندان رژیم اسلامی به سر میبرند، شدت خواهد گرفت. پیکار معلمان، کارگران، پرستاران و سایر اقشار زحمتکش نویدبخش است. ضرورت ایجاد تشکلات متنوع مسقل کارگری و ارتباط تمامی اقشار و اصناف کارگری با یکدیگر از طریق یک اتحادیه سراسری و در نهایت داشتن رهبری سیاسی و حزبی مبرمترین نیاز جنبش کارگری ایران است. کارگران و زحمتکشان بدون تشکیلات و رهبری آگاه سیاسی هیچ‌اند، اما با تشکیلات و رهبری حزبی همه چیز! زنده باد نبرد کارگران علیه سرمایهداران!
زنده باد  تشکیلات و حزبیت!
 

 

نقل از توفان الکترونیکی شماره 147 نشریه الکترونیکی حزب کارایران مهرماه 1397

www.toufan.org



 

توفان الکترونیکی شماره 147 مهرماه

 

بادرودهای فراوان
توفان الکترونیکی شماره 147 مهرماه 1397 نشریه الکترونیکی حزب کارایران منتشرشد، در پخش آن ما را یاری رسانید
 با احترام
توفان
 
درشماره 147 توفان الکترونیکی
مطالب زیر را می خوانید:
 
 
- سخن هفته :حركات كور تروریستى و جنایتكارانه محكوم است

- واکنش مقامات بلندپایه خارجی و شورای امنیت به عملیات تروریستی اهواز

- در جبهه نبرد طبقاتی:ادامه اعتصابات و اعتراضات کارگران در شهریور ماه

-آغاز سال تحصیلی وعذاب دانش‌آموز و معلم در ایران

- ۷میلیون و ۴۰۰ هزار محروم از تحصیل

- آیندۀ تباه شدۀ کودکان بر سر سفره‌های عَقد

- اعتراض یک زن فعال ضد جنگ

- سخنی کوتاه در افشای شبکه امپریالیستی، صهیونیستی «توانا»

- استالین و افسانه «بلشویک‌های قدیمی»

- گشت و گذاری در فیسبوک وتلگرام ،پرسش وپاسخ

 

 
 
 

دریای خزر باید مظهر دوستی و تفاهم در شمال ایران باشد

دریای خزر باید مظهر دوستی و تفاهم در شمال ایران باشد
 
نخست اینکه توافقنامه تعیین وضعیت حقوقی دریای خزر در ماههای اخیر به یک جنجال تمام عیار بدل شده است. حزب کار ایران(توفان) در گذشته(توفان شماره 93  آذر ماه  1386)  در طی مقالات متعدد به این مسئله برخورد کرده و در آینده نیز برخورد خواهد کرد. ولی در مقدمه این برخورد اساسا باید طرفهای منتفع بدانند بر اساس چه اصول و اعتقاداتی به بحث و تبادل نظر می­پردازند و هدفشان از این بحثها چیست؟ حتی بر سر اقدامی که صورت گرفته است درگیران در بحث، توافق نظر کامل ندارند. برخی از تفاهم­نامه و پاره­ای دیگر از توافقنامه و دیگران از قرارداد صحبت می­کنند در حالی که استفاده از این واژه­ها همتراز نیستند. اسناد "برجام" نشان داد که توافقنامه را می­شود بدون تصویب مجلس تنظیم کرد و از آنجا که هنوز به مصوبه و قرارداد بدل نشده است و مجلسین طرفهای مشاجره آنرا تصویب نکرده­اند، برهم زد. کاری که آقای ترامپ و سایر روسای جمهور آمریکا تا کنون کرده­اند.
 
دوم اینکه یک اظهار نظر همه­جانبه فقط محصول برخورد سیاسی و قضائی نیست، باید اطلاعات کارشناسی نیز داشت تا مزایا و مضرات این سند را درک کرد. در این زمینه اظهار نظرات روشن و همه جانبه وجود ندارد، دلیل اصلی آن هم در این است که رژیم جمهوری اسلامی می­خواهد مسایل را در پشت پرده و بدور از چشمان "نامحرم" مردم حل کند. رژیمی که چنین سیاستی اتخاذ می­کند حتما ریگی در کفش دارد که از بحث و تبادل نظر از طرف مخالف و موافق و بحثهای همه­جانبه و کارشناسانه، ممانعت می­کند. دامن­زدن به این نظریات برای روشن کردن محتوی مسایل و سیاسی کردن مردم که بتوانند از حقوقشان و منافع کشورشان دفاع کنند اهمیت درجه اول دارد. حتی معلوم نیست که این سند را چه کسی و با چه تعداد آرائی باید در ایران تصویب کند؟. آیا حکم ولی فقیه برای فروش ایران کفایت می­کند؟ آیا وکلای دست­نشانده و انتصابی مجلس اساسا مشروعیت تصویب چنین قراردادهائی را دارند؟
از قرار برای رژیم ایران تنها حفظ نظام جمهوری اسلامی کافی است و اساس تصور و تفکر آنها نیز همین است و بس. ایران برباد رود برایشان مهم نیست، آخوندها بر سر کار باقی بمانند.
 
سوم اینکه هر سندی می­تواند دارای نکات مثبتی نیز باشد، ولی تنها به نکات مثبت و یا منفی برای نیت سیاسی خاص تکیه کردن و سند را همه جانبه و عمیق بررسی نکردن، خاک پاشیدن به چشم مردم است. در هر سندی باید قید شود که اختلافات ممالک ساحلی دریای خزر(کاسپین، مازنداران) باید بر اساس روح دوستی و تفاهم میان کشورهای همجوار منطقه بر اساس انصاف و تفاهم و سود متقابل حل شود. این روحیه باید بر تمام سند بدون قید و شرط حاکم باشد. سند باید احترام متقابل، عدم دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه، تحکیم دوستی دیرینه و منافع مشترک همه کشورهای این منطقه را در نظر داشته باشد. نمی­شود سندی را با این نیت تنظیم کرد که در پی کلاه گذاردن بر سر کشورهای همجوار و خلقهای منطقه بود. چنین سندی عمرش برباد است و به جز ایجاد کینه توزی و دشمنی ثمره­ای به بار نمی­آورد. هر سندی باید تضمین متقابل داشته و این تضمین باید روشن، عینی و قابل لمس باشد. تضمینهای لفظی و یا همراه با قسم و آیه، نه تنها راه­گشای هیچ مشکلی نیست، بلکه خود مشکل آفرین است. سندی که تضمین واقعی نداشته باشد "برجام" است که نوکران امپریالیسم آمریکا آنرا تائید کرده به آن اساسا اعتراضی ندارند و تحریمهای غیرقانونی این جنایتکاران را تائید می­کنند. مگر امپریالیسم آمریکا سند "برجام" را امضاء نکرده بود؟، مگر توافقنامه­های مربوط به سازمان تجارت جهانی، یونسکو، منشور ملل متحد و... را امضاء نکرده است؟ پس چرا به زیر همه این توافقات جهانی می­زند، بی­شرمانه طلبکار است و احساس گردن­کلفتی هم می­کند؟ برای اینکه تضمین همه قراردادهای جهانی زور است. واژه­ها تا زور پشتشان نباشد، فاقد ارزشند. تمام آن ایرانی­های خائن و خودفروخته­ی اجنبی پرست که تجاوز به عراق، افغانستان، لیبی، فلسطین، سوریه ، یمن و به ایران را با نقض همه قواعد، قوانین جهانی و ضوابط برسمیت شناخته شده تائید می­کنند و با شعار اسرائیلی "نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران(بخوانید جانم فدای اسرائیل و نتانیاهو-توفان) به میدان می­آیند همان کسانی هستند که پشت سر همه ناقضان حقوق بین­الملل سینه می­زنند و از نقض همه قراردادهای بین­المللی به نفع ارباب جنایتکارشان، امپریالیسم آمریکا و صهیونیسم اسرائیل دفاع می­کنند. این خودفروخته­های ایرانی همان کسانی هستند که توافقنامه "برجام" را که تسلیم ایران به آمریکا بود تائید کردند و اکنون هم که امپریالیسم آمریکا همان قرارداد را نقض کرده است، بازهم ترامپ را تائید می­کنند. این خودفروختگان ضد ایرانی نظیر مجاهدین خلق و جاسوسان سلطنت­طلب فاسد و راهزن هیچ عِرق ملی نداشته و دلشان برای مردم ایران نمی­تپد. آنها ناراحتند که چرا ورود کشتیهای جنگی آمریکا با بمبهای اتمی برای حمله به ایران از طریق بحر خزر ممنوع شده است. آنها نارحت­اند چرا ترکمنستان و آذربایجان را مجبور کرده­اند از همدستی با آمریکا و اسرائیل و انگلستان دست بردارند و تئوری ارتجاعی "دریای آزاد" برای "آزادی" غارت امپریالیستها در این دریای محدود منطقه­ای را بدور اندازند. آنها ناراحت­اند که کشورهای منطقه مستقل بمانند و نوکر آمریکا نباشند. سراپای اظهار نظر رسانه­های گروهی امپریالیستی از بی بی سی و رادیو زمانه و رادیو فردا و رادیو "پس­فردا" و "من و تو" و صدای آمریکا و دارو دسته­های مزدور لوس آنجلسی گرفته تا رسانه­های انحصاری رسمی امپریالیستی، برگزاری مجالس سوگواری برای "مام میهن" است که چرا دست امپریالیسم آمریکا از دریای خزر کوتاه شده است و ایرانی­های خود فروخته آرزوی تجاوز به ایران را در پا رکابی امپریالیسم و صهیونیسم از دست داده­اند. این خائنان بعد از فروپاشی شوروی در دنیای تخیلات خود سیر می­کنند و حقوقی برای ممالک ساحلی بحرخزر قایل نیستند و به دشمنی و نفاق دامن می زنند و طوری درمورد قراردادهای 1921 و1940 سخن می گویند توگویی مدافعین سینه چاک آن هستند!! درحالی که در پیمانی که در آن دوران با ایران با توجه به روح برادری و همسایگی منعقد شد در مورد سرنوشت دریای مازندران(دریای خزر) نیز تصمیماتی اتخاذ گردید که بزرگوارانه حقوق ایران همتراز حقوق شوروی و بنفع طرفین منظور می­شد. این پیمان دوستی بر اساس حسن همجواری در زمان رفیق استالین در سال 1940 تکمیل شد. به­موجب این قرارداد که با عنوان “تجارت و بحر پیمائی“ بین دو دولت ایران و شوروی منعقد شد منطقه­ای به وسعت 10 مایل به عنوان آبهای ساحلی دو دولت تعیین شد و مابقی دریا به صورت مشترک، مشاع و مفروز مورد استفاده دو دولت شناخته شد. این وضعیت که حقوق ایران را برسمیت می­شناخت هرگز از جانب رژیمهای حاکم در ایران  از ترس قدرتیابی کمونیستها و افزایش نفوذ شوروی در ایران مورد ادعا، استفاده و بهره­برداری قرار نگرفت. این وضع کماکان تا پایان فروپاشی اتحاد شوروی در1991 تداوم یافت. دراین دو قرارداد جز حسن تفاهم و استفاده مشترک و احترام به تمامیت ارضی یکدیگر سخنی نمی­رود. دراین دو سند درمورد تقسیم "هندوانه­ای" بحرخزر سخنی نمی­رود.
 حال که امپراتوری روسیه در هم ریخته است و سخن بر سر تقسیم منافع مشترک در دریای مازنداران به میان می­آید همه شعب بورژوازی ایران، حتی بورژوازی خود فروخته سلطنت طلب بیادش آمده که ما دارای قرارداد مشترکی با شورویها بوده­ایم که آنها ملزم و موظف به احترام به آن و اجرای آن بوده­اند. این هوچی­گری برای کتمان خیانتی است که این حضرات به مصالح ملی ایران کرده­­اند. این خیانت تنها مربوط به دوران رژیم جمهوری اسلامی نیست، آخوندها تنها ادامه دهنده خیانت سلطنت طلبان هستند. این قرارداد حداقل از نظر سیاسی سالهاست که اعتبار خود را از دست داده و مورد سوء استفاده رژیمهای ارتجاعی ایران بوده است. اینکه اعتبار حقوقی آن تا به چه حد است شاید بررسی آن کار کارشناسان حقوقی باشد.
 
چهارم اینکه موج نخستی که بر ضد این قرارداد بلند شد، سونامی دروغ و دغل امپریالیسم، صهیونیسم، سلطنت­طلبان و جاسوسان آمریکائی بود. آنها خواهان تجاوز داعش به ایران هستند. آنها خواهان تفرقه، دشمنی و آشفتگی در میان خلقهای منطقه می­باشند و هوچی­بازی آنها فقط به خاطر نوکری آنها برای آمریکاست. جالب این است که روحیه فاشیستی ضد روسی از سر و روی همه آنها می­بارد. آنها با کودتاگران 28 مردادی آمریکائی بیشتر نکات مشترک دارند تا با قرارداد 1921 شوروی با ایران که روسیه کنونی باید مجری مفاد آن باشد. روسیه کشور همسایه ایران است ولی آمریکا آن سوی کره زمین قرار دارد. دشمنی آنها با روسیه و دیو ساختن از روسها و "دنیای آزاد" نشان دادنِ عفریت آمریکا، از سنت ضد کمونیستی و ضد ایرانی آنها نشات می­گیرد که هم در گذشته در مورد شوروی دروغ می­گفتند و هم اکنون در مورد روسیه تبلیغات منفی می­کنند. ایجاد واهمه در دل مردم ایران از "آدمخواری" روسها تنها برای توجیه استقبال از  آمریکائی­های آدمخوار در ایران است.
 
پنجم اینکه موج دوم سونامی دروغ، جناح روسوفیل در ایران است. آنها راه افتاده­اند تا هرآنچه نیز که برای ایران و منطقه مضر است، ولی منافع امپریالیسم روس را تامین می­کند، مورد تائید قرار دهند. تبلیغات امپریالیسم باعث شده تا روسوفیلها که شوروی را "سوسیالیستی" و یا "امپریالیسم خوب" می­دانند از هر آنچه در این سند آمده است دفاع کنند. ولی این سند فاقد تضمین رسمی است. این سند تمام قراردادهای چند دهه گذشته را که غیرقانونی میان روسیه و سایر کشورهای ساحل خزر بسته شده است را، اگر نگوییم که تایید کرده،  حد اقل ناروشن باقی گذارده است. این سند برای ایران حکم حلوای نسیه را دارد. سرنوشت بسیاری از نکات آن به آینده موکول شده و بعدا که کار از کار گذشت تعیین می­شود. ایران بدون گرفتن امتیاز منصفانه بر امتیازات سایرین قلم تائید گذارده است. بسیاری نکات آن ناروشن و قابل تفسیر است. هم اکنون پایگاه تجاوز اسرائیل در آذربایجان قرار دارد و ایران را تهدید می­کند. وعده­های پوچ الهام علیوف که با سکوت دیگران همراه است چه فایده­ای برای حال ایران دارد تا ترور دانشمندان اتمی­اش متوقف شود و چه دردی را از کلمات شیرین درون سند درمان می­کند. هر سندی زمانی باید اعتبار داشته باشد که نه تنها همه نکات مندرج در آن مورد توافق باشد، بلکه خود سند نیز در مجموع باید بعد از اتمام آن مورد تائید بوده و با روح تفاهم و دوستی ابتدائی سند در تناقض قرار نگیرد. در این سند شما چنین تضمینهائی نمی­بینید و به همین جهت این سند نمی­تواند منافع ملت ایران را مد نظر قرار دهد. باید به پنهانکاری خاتمه داد، باید نوکران سازمان سیا را در ایران که برای مخدوش کردن بحث پیدا شده­اند، افشاء کرد باید به روسوفیلها که منافع ایران را در پای منافع امپریالیسم روس قربانی می­کنند، دهانه زد و باید خواهان بحث آشکار و بدون ممیزی و همگانی مردم شد. بدون رفع خفقان و بحث بدون هراس از تعقیب، این سند ارزش قضائی، اخلاقی، سیاسی ندارد و سرنوشتش به موئی بند است. مسئولیت مستقیم این خیانت را جمهوری سرمایه­داری اسلامی به دوش می­کشد.
 
 
 
برگرفته از توفان شـماره 223 مهر ماه 1397ـ اکتبر سال 2018
ارگان مرکزی حزب کار ایران(توفان)
 
صفحه حزب کار ایران(توفان) در شبکه جهانی اینترنت
www.toufan.org
نشانی پست الکترونیکی(ایمیل)
toufan@toufan.org
لینک چند وبلاگ حزبی
وبلاگ توفان قاسمی
http://rahetoufan67.blogspot.se/
وبلاگ ظفرسرخ
 http://kanonezi.blogspot.se/
 وبلاگ کارگر آگاه
 http://www.kargareagah.blogspot.se/
  سایت کتابخانه اینترنتی توفان
http://toufan.org/ketabkane.htm
 سایت آرشیو نشریات توفان
 http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm
 توفان در توییتر
https://twitter.com/toufanhezbkar
توفان در فیسبوک
https://www.facebook.com/toufan.hezbekar
 توفان درفیسبوک به زبان انگلیسی
https://www.facebook.com/pli.toufan?fref=ts
 توفان درشبکه تلگرام
https://telegram.me/totoufan