درحاشیه حمله وحشیانه به کارگران هپکو اراک
کارگران هپکو اراک روز دوشنبه در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبات‌شان مسیر راه‌آهن شمال - جنوب را بستند. این کارگران به «خصولتی‌سازی» کارخانه و همینطور عدم دریافت حقوق معترض‌اند و رژیم سرمایه پاسخ ندای حق‌طلبانه كارگران را با ضرب و شتم و سركوب داده و شماری را مجروح و قریب به ١٧ نَفَر را بازداشت كرده است.
هپکو در سال ۱۳۵۱ در زمینی به وسعت ۹۰ هکتار با هدف مونتاژ ماشین‌آلات راه‌سازی در اراک توسط خانواده رضایی تأسیس شد و از سال ۱۳۵۴ شروع به فعالیت کرد. پس از انقلاب سال ۵۷ این شرکت توسط انقلابیون مصادره شد. و خانواده رضایی مجبور به ترک ایران شدند.
قابل ذكر است كه شرکت هپکو در شرایط پیشرفت تولیدی و رضایت نسبی كارگران و كارمندان در سال ۱۳۸۵ بدنبال سیاست‌های نئولیبرالی اصل ۴۴ با قیمتی بالغ بر ۷۴۰ میلیارد ریال به بخش خصوصی واگذار شد و سرمایه‌گذار جدید فعالیت خود را از سال ۱۳۸۶ آغاز کرد. مشکلات این واحد تولیدی یکسال بعد از خصوصی‌سازی و فروش ماشین‌آلات تولیدی آغاز شد، اما به دلیل مشکلات در واردات قطعات اولیه نمود چندانی نداشت تا اینکه از سال ۱۳۹۲ چالش‌های این واحد تولید نمایان شد. در سال ۱۳۹۶ به دلیل کمبود سرمایه در گردش و نبود سفارشات کافی و همچنین ناتوانی در واردات مواد اولیه شرکت نتوانست به شرایط گذشته برگردد و به همین دلیل اردیبهشت ماه سال ۹۷ این شرکت به سازمان خصوصی بازگردانده شد و در خرداد ماه همان سال نیز هیأت مدیره جدید از سوی سازمان خصوصی معرفی و فعالیت خود را آغاز کرد.
اگرچه با تغییر کادر مدیریتی شرکت هپکو کارگران این واحد تولیدی حقوق خود را دریافت می‌کردند، اما تولید مستمر تداوم نیافت و خردادماه امسال هم با انتصاب مدیرعامل هپکو به مدیرعامی شرکت تراکتورسازی تبریز و جایگزین شدن مدیرعامل جدید، مشکلات شرکت بیشتر شد. اکنون چند سالی است که هپکو دچار بحران و مشکل مالی شده است و حتی ماه‌هاست که کارخانه تولید ندارد. کارگران به حق به تعطیلی کارخانه و عدم پرداخت معوقات مزدی خود و این سیاست خانمان‌برانداز نئولیبرالی معترض هستند و در مقابل آن دست به مقاومت زده و می‌زنند. اکنون دغدغه کارگران هپکو همانند کارگران نیشکر هفت تپه بیش از هر چیز واگذاری واحد تولیدی به دولت است تا بتوان با کنترل صحیح‌تر در جهت رونق تولید و حفظ کارخانه و نیروی کار گام برداشته شود. به گفته کارگران معترض هپکو با وجود اعمال تحریم‌ها و جلوگیری از واردات انواع فلزات به کشور، ظرفیت ساخت ماشین آلات ۱۰۰ درصد ایرانی در هپکوی اراک وجود دارد.
امروز كارگران شجاع هپكو اراک با صفی متحد در مقابل این ظلم و زور ایستاده‌اند و برای حقوق حقه خود می‌رزمند. این رزم مشترک نیازمند به همبستگی عمیق‌تر و حمایت گسترده‌تر از سوی سایر كارگران سراسر ایران است، تا بتوان این بورژوازی هار را وادار به عقب‌نشینی نمایند!
اقدامات سركوب‌گرانه و جنون‌آمیز ضدكارگری رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی علیه كارگرانی كه برای مطالبات صنفی و معیشتی خود به میدان آمده‌اند، تماماً به نفع كلان سرمایه‌داران و امپریالیسم و صهیونیسم است و فرجامی جز شكست و خفت برای سردمداران دزد و فاسد حاکم ندارد.
زنده باد كارگران هپكو اراك!
چاره کارگران آگاهی و تشکیلات است!
شهریور۹۸
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر